ubuntu 11.10 ik schrik me een hoedje

[wimapon2]

Dankje Vistaus... ik ben een oen....
Ik had het wel gezien maar me niet gerealiseerd dat dat hem was...

sorry

[Vistaus]

Maakt niet uit, dan weet je het nu

[Pjotr]

In dit draadje is het zijdelings ook even gegaan over het gebruik van verschillende toepassingen voor pakketinstallaties. Mij moet toch nog even van het hart, dat ik de aanwezigheid van verschillende instrumenten die hetzelfde kunnen, zeker geen nadeel vind.

Om maar eens een voorbeeld te noemen: in de gemiddelde keuken vind je een hoop soorten messen. Broodmessen, vleesmessen, boterhammessen, aardappelschilmesjes. Niemand die dat verwarrend vindt. Alleen Rambo, Crocodile Dundee en Chuck Norris doen alles met één mes.  

In de "keuken" van Lubuntu 12.04 vind je vier "messen" voor pakketinstallatie: Softwarecentrum, Synaptic, Gdebi en apt. In die van Xubuntu drie (Softwarecentrum, Synaptic en apt) en in die van Ubuntu twee (Softwarecentrum en apt).

Maar tot enkele jaren geleden, had ook hoofdversie Ubuntu *standaard* alle vier pakketinstalleerders aan boord(!). Men heeft om diverse redenen besloten om dat aantal te verminderen (ruimtebesparing op de CD, vereenvoudiging). Maar het is de vraag of die reductie wel zo'n gelukkige keuze is geweest. Ik vind van niet, maar ik ben dan ook geen Rambo.... 

[Vistaus]

Hahahaha, Synaptic is maar een paar honderd KB. Dat lijkt me zo weinig ruimtebesparing dat ik me niet kan voorstellen dat dat de reden is geweest.

Ik vind het persoonlijk beter zo trouwens. Synaptic vind ik niet echt een prettig programma. Op een testversie kan het handig zijn versies te forceren enzo, maar in een stabiele release heb ik het eigenlijk nooit gebruikt sinds het Softwarecentrum kwam. Alles wat daar niet kan doe ik via de terminal.

Trouwens, je vergeet Kubuntu die ook een Softwarecentrum, pakketbeheer, gdebi en apt meelevert

[Thomas de Graaff]

Om maar eens een voorbeeld te noemen: in de gemiddelde keuken vind je een hoop soorten messen. Broodmessen, vleesmessen, boterhammessen, aardappelschilmesjes. Niemand die dat verwarrend vindt. Alleen Rambo, Crocodile Dundee en Chuck Norris doen alles met één mes. 

Denk je werkelijk dat iedereen net zo makkelijk met pakketbeheerders omgaat als met keukengereedschap? Ik kan het bijna niet geloven..

Ik denk dat in ieder geval niet, en vertrouw liever op de bevindingen van Canonical die degelijk gebruikersonderzoek doen, dan op vergelijkingen tussen pakketbeheerders en aardappelschilmesjes.

[Vistaus]

Ben het volledig eens met Thomas.

[laudaka]

Ook eens met Thomas.

Dit hele onderwerp is iets waar ik ook vaak over nadenk. Aan de ene kant was ik geïrriteerd dat Synaptic niet meer standaard geïnstalleerd was en dat alleen het Softwarecentrum nog in de menu's stond. Maar ik ben natuurlijk een geeky gebruiker. Aan de aan de andere kant vind ik dat het voor digibeten weer een stapje vooruit is dat ze nu het Softwarecentrum kunnen gebruiken in plaats van Synaptic. Ik heb zelf digibeten proberen te laten zien hoe Synaptic werkte en dat ging toch niet zo lekker. Te verwarrend. Conclusie: Naar mijn mening wel een goed besluit van Canonical.

Soms verlang ik naar een andere Linux distributie waar er minder voor je verstopt wordt. Maar het is toch wel lekker dat je in Ubuntu meteen YouTube filmpjes kan kijken (Flash), MP3's af kan spelen en dat het heel makkelijk voor elkaar te krijgen is is om DVD's af te spelen. Da's toch luxe vergeleken met veel geeky Linux distributies. Je kan niet alles hebben Maar het leuke van Ubuntu is, het blijft wel Linux. Zoals iedereen hierboven al zei: wil je een krachtiger maar ingewikkelder programma installeren dan heb je dat zo gedaan. Er wordt niks van de mooie Linux-tools echt verwijderd uit Ubuntu. Dat is toch anders dan met Windows, waar technische dingen niet alleen verstopt worden maar soms ook weggehaald worden.

O ja: Mijn favoriete pakketbeheerder is nog steeds aptitude, nog leuker dan Synaptic.

@Wim Apon: Als je echt nieuwsgierig bent naar pakettenbeheer en je hebt te veel tijd over dan raad ik je van harte aan om met aptitude te spelen. Het is een soort Synaptic die draait in een tekstscherm/tekstvenster (een console programma). Wat ik zo mooi vind aan aptitude is dat je ontzettend goed kan zien welk programma welke dependencies heeft. En je kan ook mooi zien wat "dependency"-dependencies zijn, wat "recommended"-dependencies zijn en wat "suggested"-dependencies zijn van een programma. Die "suggested"-dependencies installeert het Ubuntu-softwarecentrum trouwens nooit, maar soms staan daar nou net dingen bij waardoor je meer uit een programma haalt als je die ook installeert.

En natuurlijk is ook voor mij oefenen met apt-get en apt-cache verplichte kost.

Maar wat was eigenlijk het onderwerp van dit topic?

[Tom]

Dat kun je voor het grootste deel ook met Synaptic zien.

[Pjotr]

Het schijnt, dat je problemen kunt krijgen wanneer je aptitude en apt door elkaar gebruikt.... Daarom voor mij liever geen aptitude. 

[Vistaus]

Het schijnt, dat je problemen kunt krijgen wanneer je aptitude en apt door elkaar gebruikt.... Daarom voor mij liever geen aptitude. 

Ik gebruik alleen aptitude voor de zoekfunctie omdat ik die overzichtelijker en duidelijker vind dan apt-cache

[Gijsbert]

Ik gebruik alles door elkaar en nog geen problemen ondervonden, maar wat niet is kan altijd komen. 

[laudaka]

Dat kun je voor het grootste deel ook met Synaptic zien.

Ja dat klopt natuurlijk. Maar bij aptitude is het duidelijker en overzichtelijker zoals Vistaus zegt. Maar ik vind Synaptic ook prima gereedschap voor power users, en sommige dingen vind ik in Synaptic weer handiger. Het Softwarecentrum daar ben ik nog van het uitvinden wat het allemaal kan. Ja in het Softwarecentrum heb je reviews van programma's en dat heeft me wel eens veel tijd bespaard. Er staat dan bijvoorbeeld in hoe je een veelvoorkomend probleem oplost. Dat soort dingen. Lang leve de keuzevrijheid van open source software!