WE ZIJN AL VÉÉL TE LAAT!!
20-25 jaar terug
Wil je weten wat mij wel frustreert, en niet zo'n beetje ook?
Door posities binnen zakelijke en financiële kringen is mij dit allemaal al 20 jaar en langer bekend.
De reden dat ik geen feesboek en zo wilde, en je wilt niet weten hoe vaak je dan met scheve ogen aangekeken wordt omdat je niet met de meute mee doet.
Dat de zorg problematisch zou gaan worden was 20+ jaar terug al bekend in de kringen van doctoren. Toen was al bekend welke kant het op zou gaan (dat waar het nu is).
Net als mij bijvoorbeeld de ontwikkelingen op de huizenmarkt wat via 'hogere draagkracht door schulden' gekoppeld is aan de economie uitgelegd is door commerciële en financiële personen op hogere posities, en hoe hier mee omgegaan zal worden wat inmiddels al toegepast wordt. En ook wat er nog gaat komen, want we zijn er nog niet en het is allang bekend welke kant het uit gaat. Het huizentekort gaat zich over een jaartje of 10-15 vanzelf oplossen (mogelijk zelfs tot overschot) en daar wordt nu al beleid op uitgevoerd.
De economische en huizencrisis waren voor mij totaal géén verrassing. Net als de crisissen die nog gaan komen dat niet zijn, want reken er maar op dat wij nog wat klappen gaan krijgen. Voor mij nog steeds onbegrijpelijk dat velen riepen "niemand zag het aan komen" want er werd ver voor 2008 al over gepraat in zakelijke en financiele kringen, en ook dat is precies zo verlopen.
Als ik, simpele ziel, het wist en zag aankomen had iedereen het kunnen weten. Daar was echt geen glazen bol voor nodig.
En vanuit dit alles wat mij 20 jaar geleden al ver bekend was uit bronnen met kennis van zaken heb ik vrienden en kennissen proberen te adviseren, en soms te behoeden. Maar dit is nooit op prijs gesteld en me in een aantal gevallen zelfs verweten. Ondertussen zijn velen van hen tot mijn spijt inmiddels de pineut.
En nu loopt iedereen te doen alsof ze iets nieuws ontdekken en er drama over te maken, terwijl werkelijk de hele maatschappij er zelf instemmend aan mee gewerkt heeft. In mijn ogen willens en weten, want niemand wilde het weten terwijl het allang bekend was. Iedereen moest een groter en duurder huis, en grotere auto, en schatrijk worden als ZZP-er, betaald met (ongedekt) krediet "want dat doet toch iedereen". Want sjah, die ongelofelijke dromen van overmatige rijkdom moesten natuurlijk kostte wat kost uitkomen.
En je moest het eens durven je twijfels over al die euforie uit te spreken.
Moet ik dan nu reageren "Ooo wat erg, en wat goed dat je dat hebt ontdekt", op degenen die er zelf aan meegewerkt en die het mij niet in dank afnamen toen ik hetzelfde vertelde? En die nu wéér jaloers afkeurend zijn omdat zij de pineut zijn terwijl wij er wel redelijk op geanticipeerd hebben. Doei.
Eerst een beetje zelfreflectie van de maatschappij graag. Iedereen is er met open ogen maar wat graag in mee gegaan.
En wat mij nog het meeste in de weg zit is de praktijk. Maatschappelijk sociaal plezier en gezelligheid.
Destijds liep de hele maatschappij manisch euforisch te doen want het kon niet op, en nu is de maatschappij manisch depressief want veel is op. En in die maatschappij van absurd buitensporige gedragingen (nu veel sjagrijn) moet ik zien te leven en genieten.
Digitale privacy? Ben het met Pjotr eens. Red wat er nog te redden valt, en zo veel is dat al niet meer (voor sommigen zelfs nog erg weinig).
