Ter geruststelling, de kleur is inmiddels aangepast. Het was een (voor mij) nieuwe optie in het thema, maar ik moest wel eerst even thuis de tijd hebben om het op te lossen.
Terug naar de discussie:
De lange houdbaarheid van Windows XP heeft (mijns inziens) een paar oorzaken, waaronder de zeer lange ervaring van een zeer grote groep computerbezitters met de grafische werkomgeving. Daarnaast waren bedrijven niet happig om over te stappen op Windows 7, mijn vermoeden is daar een landschap met 'legacy'-applicaties die dan gelijk meegetrokken werden, in combinatie met een financieel-economische crisis. Windows 8 is qua idee zo gek nog niet, want het aanbieden van eenzelfde gebruikerservaring over mobiele en desktopdevices zie je ook in de plannen van Canonical wel terug (Unity, wellicht net zo populair onder de ervaren Ubuntugebruikers als Windows 8 onder Windows XP-gebruikers).
Android ontwikkelt zich stevig door, je merkt als eindgebruiker echt verschillen tussen 2.x en 4.x (en hoger, maar ik heb Lollipop nog niet kunnen testen). Het probleem daar is de versplintering van de markt en de lagen die verschillende leveranciers over Android heen leggen. iOS staat bijna stil, met alleen nog (maar) incrementele aanpassingen voor de eindgebruikers (v.w.b. de enterprisemogelijkheden zijn er wel stappen gezet). De leercurve om met iOS aan de slag te gaan is wel een stuk vlakker dan met Ubuntu (is mijn mening dan maar, en ja, iedereen heeft de bekende oma die …;-) ).
Goed, dat zijn wat verklaringen voor nevenargumenten, maar ze geven natuurlijk geen antwoord op de vraag of Ubuntu geschikt is voor de consumentenmarkt. In mijn artikel (het eerste in een serie van vermoedelijk drie) geef ik aan hoe ik Ubuntu de afgelopen jaren heb ervaren, bij uitbreiding sinds de overstap naar Unity: meer complexiteit, meer bugs, minder logica. Dat maakt het voor mij lastig om naar eer en geweten een volgend boek te schrijven om argeloze Windowsgebruikers te helpen naar Ubuntu over te stappen. Het signaal dat in de bredere gemeenschap (internationaal) de derivaten, waaronder Linux Mint, snel als alternatief naar voren worden geschoven komt daar dan bij.
Anders geformuleerd, als de Ubuntu-enthousiastelingen het niet (meer) willen gebruiken, waarom zouden nieuwe enthousiastelingen dat dan wel moeten willen (even wat kort door de bocht geformuleerd)? Of, een wat specifieker dilemma, wat voor beeld schept het als ik in een volgend boek een nieuwe Ubuntugebruiker naar dit forum verwijs voor vragen over zijn/haar nieuwe speeltje, en deze dan als reactie krijgt: "Ja, maar je kan ook beter Linux Mint, Xubuntu, Lubuntu of *buntu" gebruiken?