Het interessante aan sommige vragen is dat het eens aanzet tot nadenken en wisseling van gedachten.
Precies. Het gaat in deze verdere gedachtenwisseling niet om het altijd-root-zijn. Dat is immers te dol voor woorden en puur slecht.
In dit draadje is op een gegeven ogenblik een interessant zijstraatje ingeslagen. Namelijk hoe je, wanneer het wel nodig en nuttig is om wat langer rootbevoegdheid in de terminal te hebben, het beste te werk kunt gaan. Het gaat dus allang niet meer over de beginvraag.

Om op dit interessante onderdeel door te gaan:
Pas als je het commando "su -" gebruikt, zal je de identieke omgeving krijgen als wanneer je rechtstreeks als die specifieke gebruiker (hier root) ingelogd was.
Dat zou dus betekenen, dat je met "su -" evenzeer corruptiekans uitsluit als met "sudo -i" ? In dat geval is "sudo -i" toch de voorkeursvariant, denk ik. Want daarmee bereik je evenzeer je doel, terwijl het middel minder ingrijpend is. Over het algemeen huldig ik de opvatting: de minst ingrijpende maatregel waarmee je je doel kunt bereiken, is de beste.....