Mijn punt is: maak de installatie van Linux laagdrempelig in de zin van "dat kan ik ook", maak hierbij wel duidelijk dat van tevoren nagedacht moet worden op systeembeheerder-niveau, handleidingen lezen, stappen nooit onder tijdsdruk uitvoeren.
Waarschijnlijk worden 90% van de fouten veroorzaakt door
PEBCAK. Maar waarschijnlijk zien 90% van de gebruikers "het systeem Linux" als de oorzaak.
Iedereen mag van mij zonder defragmentatie Ubuntu installeren.
Defragmentation is NOT required prior to resizing because the program can relocate any data if needed, without risking data integrity.
Hier staat iets van een controle naar data door ntfsresize, ok. Het andere controlepunt is vervolgens dat bij beschadigde structuren geen verandering kan worden gemaakt aan een HD-partitie, prima.
Door beide controles kan waarschijnlijk voor de meeste situaties ervan worden uitgegaan dat het ook zonder
defragmentatie gaat.
Maar de vraag naar de back-up blijft natuurlijk interessant. Ik kijk dan met een schuin oog naar de vragen/meldingen bij (Ubuntu-)installaties met problemen achteraf, btw → dat komt ook in andere Linux-fora voor. Ook daar staan een paar eehh-oei-oei-hmmm "heb ik niet gedaan" bij. Je zou dan kunnen zeggen "eigen schuld", had je maar een back-up gemaakt.
Mijn insteek is, laat alle "officiële" Windows-voorbereidingen uitvoeren en start pas nadien de installatie van Ubuntu.
Als het dan fout zou gaan, dan heb je niet de discussie dat het door Linux/Ubuntu werd veroorzaakt.
Als je in de handleiding een bepaalde volgorde adviseert, dan moet dat voor alle systemen zonder dataverlies of problemen bruikbaar zijn. Zodra men achteraf wel problemen heeft (geen beeld o.i.d.) dan deugt "onze" handleiding/installer niet - tenzij men heeft een
Murphy-pc.