Beste allemaal,
Laten we stoppen met deze discussie. Het leidt uiteindelijk nergens toe, en bovendien is het slecht voor de sfeer. Daar zijn we het allemaal over eens, toch? Wat mij betreft heeft iedereen gelijk en tevens ongelijk. Het is gewoonweg een verschil van inzicht(en), en dat mag. We zijn allen Linux-gebruikers, en dus delen we een gemeenschappelijke interesse. Laat die interesse ons binden en niet versplinteren, ongeacht welke distro en/of desktopomgeving je draait. Uiteindelijk is dit allemaal marginaal in ons bestaan (om het even in een juist perspectief te plaatsen!)
Speaking of desktopomgevingen: Ik kijk met grote belangstelling naar de ontwikkelingen van Linux Mint. In mijn bescheiden opinie slaat Clement Lefebvre op dit moment de spijker op zijn kop in het veranderende klimaat der desktopomgevingen binnen Linux en BSD-distro's. Unity vind ik zeker niet slecht, maar het is gewoon niet mijn ding. Gnome Shell hetzelfde, ook al vind ik de opzet en de gedachte erachter wel weer mooi. KDE zou kunnen, maar ook daarbij heb ik "het gevoel" niet als ik het langere tijd gebruik.
Dichter in de buurt komt voor mij op dit moment Xfce, want deze doet qua look en feel erg denken aan het door mij zo geliefde Gnome 2. Ik ben namelijk op zoek naar een distro die in april 2012 mijn huidige Ubuntu 10.10 moet gaan vervangen. Na het bestuderen van vele distro's ben ik tóch weer beland bij Linux Mint en de laatste versie van Xubuntu. Maar gezien de prachtige ontwikkelingen binnen Linux Mint overweeg ik zeer sterk om voor de "latest and greatest" van deze distro te gaan.
Tot aan april 2012, als Maverick Meerkat zijn "end-of-life" status bereikt, blijf ik nog even bij Ubuntu. Daarna neem ik, met pijn in het hart, toch écht afscheid van Ubuntu. Oké, op mijn oude desktop-bak én op de laptop van mijn geliefde draait dan nog Lucid Lynx, maar als ook die niet meer ondersteund worden in 2013, wat dan? Geen idee! Het ligt eraan hoe Ubuntu zich ontwikkelt ten opzichte van de andere grote distro's. Maar met de koers die Mark Shuttleworth met zijn paradepaardje is ingeslagen vrees ik, voor mij dan, het ergste. Na 7 jaar Ubuntu is het moment daar gekomen dat ik er afscheid (afstand is een beter woord in dit geval!) van moet nemen.
Het is "maar" een OS, maar toch voelt het (in het juiste perspectief bekeken, hè?) als een geliefde waar je ooit heel erg veel van hield, maar waarvan het gevoel door omstandigheden weggeëbt is. Maar ach.... de ontwikkelingen in Linux-land gaan snel, en komt het uiteindelijk wel weer goed. Toch?
Tot zover mijn gedachten hierover.....
