Ik doe mee aan de "Ubuntu in jouw buurt" actie. Als ik het zo bekijk loopt dat niet erg storm. Daar lig ik niet wakker van. Ik ga gewoon rustig verder. Het gebeuren heeft bij mij een paar weken stil gelegen vanwege andere noodzakelijke activiteiten. Dat ga ik nu weer oppakken.
Nu is die actie in wezen niet meer dan een demonstratie van een Ubuntu systeem. Geen probleem, ik werk met niets anders. Maar stel nou dat er zich iemand meldt die het mooi genoeg vindt om het zelf te "hebben"? Ik heb weleens een kennis geholpen zijn desktop dualboot op Ubuntu te zetten. Dat is ook geen probleem.
Ik heb laatst een Jewel laptop op Xubuntu gezet. Het draadloze netwerk kostte nog aardig wat extra werk. Qua tijdsinspanning was dat fors. Dat zou wat te gek worden in het kader van een steunpunt. Een steunpunt is niet echt een probleempunt, lijkt me zo. Dat gaat te ver. Daar heb ik nu ook niet voldoende vrije tijd voor.
Maar hoe pakken de steunpunten dat nou aan? Ik herinner me iets van opmerkingen (naar ik meen markba) dat hij dualboot niet aanbood, maar wel een image maakte van Windows om het desgewenst weer terug te zetten. OK. En laptops dan?
En wat doe je als eerste stap? Kijk je eerst of de machine hardwarematig gezond is? Van je eigen machines en die van een goede kennis weet je het wel, maar een vreemde die zich meldt? Dat kan wel eens de echte (onbekende) reden zijn waarom die ontevreden is ...
De eerste vragen liggen er. Eerst maar eens hiermee starten, lijkt me.
met vriendelijke groeten,
Just Vecht