Alle sprookjes kennen een begin en een einde. Ook dit sprookje:
Er was eens een Hasselaar die iets nieuws wou proberen en op Ubuntu stootte... Sinds november 2005 loop ik hier af en toe eens rond, heb me lid gemaakt in februari 2006. Ik was lid 400ennogiets. Ben moderator geworden in september 2006 en heb deze functie met veel plezier uitgeoefend. Veel leuke en interessante mensen leren kennen. Een wereld is er voor me opengegaan.
Toch voelde ik redelijk snel aan dat ik veel te veel achter mijn pc zat en te weinig buiten kwam. Met Ubuntu-be heb ik me beziggehouden met het organiseren van een stand op de Dipro computerbeurzen in Hasselt. Ik heb de BitMappers leren kennen en samen met hun hebben we de Gutsy Release Party georganiseerd die een groter succes werd dan we verwacht hadden, gevolg veel te kleine ruimtes
Voor de Hardy Release Party zagen we het groot en hebben we hard samengewerkt met Ubuntu-nl wat een groot succes voor beide parties werd. In Herk-de-Stad kwam meer dan 350 man opdagen, in Amsterdam zelfs meer dan 600.
De vermoeidheid is toen bij me toegeslagen, zoiets organiseren vraagt zeer veel aan je. Ik ben me meer en meer beginnen concentreren op andere dingen: Sporten. Ik loop nu 2 x per week en je vindt me nu 3 x per week in de fitness. Dit heeft uiteraard ook zijn gevolgen. Ik kom steeds minder en minder online. Ik vrees dat ik begin te vervreemden van Ubuntu-nl-be en de teamleden.
Mensen die me kennen weten dat ik mijn mening nogal heftig kan verdedigen als ik van mezelf vind dat ik een goed punt heb. Plots merk je dat je minder en minder begrepen wordt. Het gevoel er niet meer bij te horen komt als een koude rilling over me heen. En niet alleen dat, ik mis de energie om met vuur en verve mijn mening nog te willen verdedigen. Het boeit me niet meer. Tijd om een punt te plaatsen onder dit hoofdstuk.
Ik reken erop dat er nieuwe gemotiveerde mensen zullen opstaan om mijn plaats in te nemen en van de Intrepid release parties een succes maken. Ubuntu-nl-be heeft jullie inzet en doorzettingsvermogen nodig om van Ubuntu een succes te maken. Ubuntu heeft de kwaliteit om door iedereen gekend te zijn, jullie moeten ervoor zorgen dat de naam Ubuntu gehoord word. Succes.
Ik wil iedereen bedanken waar ik in deze 3 mooie jaren mee heb mogen samenwerken. Het waren prachtige tijden. Ik heb hier zelfs een paar goede vrienden aan overgehouden. Ik zal jullie nooit vergeten. Denk nu wel niet dat jullie al helemaal verlost van me zullen zijn, ik kom nog wel eens online maar het zal nooit meer zijn als ervoor. Ik zal waarschijnlijk wel nooit aan mijn 9.000ste post geraken