Ja ze kunnen makkelijk zijn om meer begrip te krijgen voor zo iets. Voor jezelf dan! Maatschappelijk gezien draagt het vaker juist niet bij dan wel.
Kind bij mijn kind op school deed enthousiast een spreekbeurt over zijn onlangs vastgestelde label. Meer dan de helft van de klas spreekt er ineens niet meer mee af (voorheen wel) en kind moet nu naar een andere school. Kind was geen streep veranderd t.o.v. voorheen. Belachelijk zo iets.
(maar ja, binnen onze maatschappij wordt wel erg veel belang gehecht aan 'normaal'. Dit was ook niet de eerste keer dat we zo iets zagen gebeuren)
Maar als je 'afwijkingen' (nerd of wat dan ook) wilt duiden zul je toch ook een index referentie moeten hebben.
Niemand heeft mij ooit uit kunnen leggen wat dan precies de vermeende index referentie ' normaal' is en ik kan het zelf ook niet ontdekken in de praktijk.
(en ik heb met heel veel mensen van doen gehad)
Dat kan ook bijna niet. 3% heeft dit, 2% heeft dat, 4% is weer wat anders, 8% heeft een niet normale tot abnormale hobby, en ga zo nog maar een tijd door. En niemand valt binnen alle procentjes dus als je al die groepjes met kleine overlap bij elkaar op telt zou het mij verbazen als 10% over blijft om 'normaal' genoemd te worden. En 10% is dan weer te weinig om de norm te zijn.
Ik concludeer dan ook onuitgewerkt wetenschappelijk onderbouwd dat 'normaal' niet te duiden is en niet bestaat.
En dan is enige afwijking van niets ook niet vast te stellen.
Of er moet vastgesteld worden dat de groep van 'niet normaal zijn' met 90% de norm is, en het dus normaal is om niet normaal te zijn.
Dus met reden heb ik echt het stik aan labeltjes en aan 'normaal' en stap daar snel overheen. Fuck hokjes. Ik kijk naar de individu waar ik mee van doen heb. Naar zaken als gezelligheid, eerlijkheid, betrouwbaarheid en loyaliteit, en dat is voor mij genoeg. Deed iedereen dat maar.
