Het is vooral zaak je desktop ten gronde te kennen.
Unity heeft pas 'het gehaald' als je de typische Unity-dingen echt ten voeten uit kent.
Persoonlijk heeft bij mij KDE de beste troeven voor mijn manier van werken. Unity (vriendin haar laptop) blijft echter voor mij gekend.
Het is vooral zoeken naar het juiste evenwicht met je manier van werken, en de desktop die daar het beste op inspeelt.
Ideaal zal het nooit zijn, of je moest als een gek beginnen tweaken wat ik dan weer erover vind (een uniek systeem is wat het is eh).
Mijn aanpak (mede dankzij de LTS en 5 jaar support): desktop kiezen met de minst ergerlijke dingen in haar werking, een aantal maanden proefdraaien en daarna eventueel permanent met die desktop blijven werken.
Unity heb ik met plezier gedraaid, laat daar geen twijfel over zijn. Maar het 'plastic gevoel' heeft me doen uitkijken naar uiteindelijk KDE dat in feite evengoed alle leuke features van Unity heeft, maar veel consistenter is.
Spelen met Voyager b.v. (Mooie Xubuntu-distro) heeft me nog doen twijfelen om, aansluitend op mijn werk, Xfce toch als basis te nemen. Maar volharden met je eerdere genomen beslissing is dan van tel: het blijft KDE voor mij, punt uit.
