Hmm, ja, ik heb eerst Unity gebruikt en ik vond het geweldig, maar ik had soms wat problemen met software die meerdere vensters opent, Teamviewer om precies te zjn. En dus ben ik op Gnome-Shell overgestapt. Van lieverlee ben ik eraan gewend en nu kan ik niet anders meer. Toevallig telde ik afgelopen week het aantal vensters dat er open stond. Ik geloof dat ik op 17 uitkwam of zo verdeeld over vier of vijf desktops. En het gekke is dat ik nooit iets kwijt ben! Alleen Nautlilus wil wel eens een keer teveel openstaan. Het verbaast me eigenlijk dat ik blijkbaar dankzij Gnome-Shell zoveel tegelijk kan doen en binnen een oogwenk kan schakelen naar elke andere applicatie en ook nog een nieuwe kan opstarten zonder door een boomstructuur in een menu te worstelen.
Ik moet wel zeggen dat ik een beetje structuur probeer aan te houden in de vensters. De eerste is voor allerlei basiszaken. Voor mij zijn dat Remmina, Teamviewer, GOpenVPN en ook Skype staat daar vaak. De tweede is voor Thunderbird en op de derde komt dan Chrome. Tja, en daar komt vanzelf van alles bij tot ik het zat ben en weer iets naar een volgend venster verplaats.
Nu heb ik op mijn laptop wat problemen met Precise Pangolin. Na een mislukt uitstapje naar Fedora, heb ik daar Kubuntu op gezet. Wat een prachtige omgeving! Maar ik zou echt niet weten hoe ik daarin zoveel applicatievensters zou moeten gebruiken zonder het overzicht kwijt te raken. Ik ga er nog wat mee stoeien, maar ik ben bang dat ik voor het werk op m'n desktop tot Gnome-shell veroordeeld ben.
De oude manier van werken zoals Gnome Classic en KDE (en ook Windows en OSX) passen gewoon niet meer bij mijn manier van werken.