"moeten" is een groot woord. Tenzij je iets via internet moet doen wat alleen via internet kan (bijv. voor je werk of een aanvraag voor iets wat alleen digital kan) kun je in theorie prima leven als in 1920.
In België hebben ze vooral het 'goedkope' van het internet ontdekt; belastingen die geen papieren meer opsturen maar simpel je laten inloggen en al een voorberekening maken om vervolgens via Zoomit je tot betaling dwingen, men wil dat zo wijd mogelijk uitbreiden naar ongeveer alle belastingplichtigen. Ook de banken beginnen maf te doen; indien alles via Online diensten = zo goed als gratis, maar indien op de goede ouderwetse manier = extra bankkosten. Zelfs een verzekering voor de wagen kan je beter via internet regelen, dan in een fysiek kantoor. Enzovoort. M.a.w. onder de noemer 'het is erg gemakkelijk' pushen ze langzaam aan internetgebruik als normaal door.
Ook voor het werk heb je dikwijls internet nodig; fysieke brieven opsturen doen we al, lang, niet meer maar alles gaat via Mail, ook interne berichtgevingen. In die zin zijn er bij testen voor sollicitanten specifieke peilingen naar analytisch vermogen en internetzaken.
Een slimtelefoon met Androïd werkt pas echt op zijn volle potentie wanneer een Gmail-account gekoppeld, indien ze bij Google vinden dat jouw Gmail-account fake is of te weinig wordt ingelogd, deactiveren ze simpelweg die account. Ook hier word je toch stevig gepusht om diensten te gebruiken en te combineren.
Soit, ik lig er niet zo van wakker omdat ik er velen (diensten) gebruik en combineer, maar ik kan me voorstellen dat een argeloze b.v. Android-gebruiker wel plots wakkergeschud wordt bij het constateren hoeveel men van je probeert te verzamelen.