Linux reserveert ruimte voor root (standaard 5% meen ik) om te voorkomen dat de schijf vol raakt en root klem komt.
Dit kun je zelf aanpassen/verhogen.
Bij kleine schijven is een aparte partitie niet niet efficient; je zult altijd loze ruimte verspillen.
Tenzij je krap plant, maar dan krijg je juist wat je wilde voorkomen..... Bij een aparte kleine root partitie is de kans op vollopen groter dan bij een een gedeelde root en home.
En wat is het probleem met backuppen?
VV
Dat is dus naar mijn mening een reden om home
niet op je rootpartitie te zetten. Je weet dat als je
zeg altijd minstens 4 GB op je root-partitie overhoudt je nooit problemen krijgt met een volle rootpartitie.
Ik heb nog nooit meer dan 6,5 GB op mijn rootpartitie gebruikt. Ik weet echter niet zeker hoeveel er
tijdelijk gebruikt kan worden met het bewerken/writen van grote videobestanden etc., of eventueel een upgrade naar
een nieuwe Ubuntu-versie (doe ik meestal niet). Daarom maak ik mijn root-partitie minsten 15 GB (meestal
zelfs 20 GB). Dat is maar een heeeel klein deel op een moderne HD en de prijs daarvan is meestal een dubbeltjes-
kwestie per GB. Op de meeste SSD's is een GB ook minder dan 1 Euro geworden, dus waarom maak je je druk over
een paar GB die waarschijnlijk nooit gebruikt gaan worden, maar voor mij wel extra zekerheid en overzichtelijkheid
geven. En op een SSD geven die nooit gebruikte GB's toch wel weer een langere levensduur.
Verder ben ik van mening dat je bij een nieuwe installatie eerst alle bestanden en directories in je home-directory
die met een punt beginnen in een aparte directory moet zetten (moven) genaamd bv. "puntfilsdirs" .
Als je met de echte installatie of upgrade begint, formatteer "home" dan natuurlijk niet !!
Later kan je dan bv. de oude .mozilla en .thunderbird weer één directory hoger zetten.