Een niet onbelangrijke factor is, volgens mij, het niet of nauwelijks kennen van de wet. In zekere zin discussieer ik al lang met een politicus om ook een vorm van 'rijbewijs' te voorzien voor het gebruik van digitale middelen.
Té veel verdoken juridische teksten zijn gekoppeld aan zogenaamde massaverkoopproducten, en dat leidt in zekere zin tot illegaliteit ongeacht of je die intentie had of niet. Men misbruikt eigenlijk de mogelijkheid tot controle en eventuele vervolging.
Vandaar dat ik meen dat de nieuwe generatie kinderen daar al snel van dienen te leren wat kan/mag en wat vooral niet, zonder, wat nu in feite gebeurt, daar meteen zware en overdreven gevolgen daaraan te kleven.
Opmerkelijk is zelfs dat sommige dochterbedrijven van een grote informaticareus in Redmond, zelf ook niet weten wat in feite mag en wat niet; daarvoor dienen ze het moederbedrijf voor te contacteren en advies te vragen. Ik wil maar zeggen ...
Ik meen dat het niet opkan massaverkoop te stimuleren, en daaraan zware juridische patronen aan te kleven; zo geef je al meteen een mogelijkheid tot controle en vervolging in het kader van: dat is een asociale mens dus het maakt niet uit.
Een grote staat doet niet anders dan beeldvorming, en met wat ze van je te weten kunnen komen (legaal of niet, dat maakt niet meer uit tegenwoordig) maken en scheppen ze een beeld van je. Of daar nu ethiek aan te pas komt zou ik niet te hard op rekenen.
Een Linux-gebruiker zal ook anders bekeken worden dan een 'gewone Windows-gebruiker' enz.
Het internet is niet meer een verkeer dat alles nog toelaat; maar men verzuimt om educatie te vervolledigen (scholen houden zich nog altijd bezig met achterhaalde software als Microsoft Office, Photoshop, enzovoort) om multidisciplinair de mens bewust te maken van de digitale wereld.
