(klein beetje boos)
Ik draai al jaren Ubuntu tot grote tevredenheid, maar de laatste maanden (18.04) toch wel geconfronteerd met wat problemen, die, zo merkte ik nadien, ontstaan zijn door een mengeling van appimage-installaties, synaptic-installaties en zogenaamde snap.
Voorheen kwamen daar dan ook nog eens de ppa-installaties bij, maar die werden me op dit forum afgeraden ten voordele van de appimage's.
Ergens zou er toch eens iemand duidelijker en consequenter moeten kiezen voor een bepaald systeem. Synaptic en het software-centrum lijken me daarvoor aangewezen.
Maar als "ze" bij Ubuntu niet alleen verschillende programma's gaan aanbieden voor eenzelfde doel (vb. LibreOffice, KOffice en dergelijke --> hiermee geen probleem wat mij betreft) maar ook nog eens de installatiewijze verschillen (appimage, synaptic, ppa, ...) dan wordt het wel erg onduidelijk.
Het wordt blijkbaar vooral lastig als meerdere programma's of onderdelen, afkomstig van verschillende installaties met elkaar moeten communiceren.
Zo had ik heel wat problemen om de ingebouwde visualisaties in Clementine aan de praat te krijgen, ook al had ik ProjectM nadien apart geïnstalleerd. Wat blijkt nu? Dat ik clementine ergens had geïnstalleerd via de snap, terwijl die dan blijkbaar niet communiceert met de visualisatie-bibliotheken van projectM.En ook met Digikam wat onduidelijke problemen gehad die lagen aan het installatie-systeem dat ik blijkbaar had gekozen.
Geen drama, wél lastig als je Ubuntu dan wil promoten in de wereld.
Ik hoop alleen dat Ubuntu zich een beetje gaat beperken in het aantal mogelijke installatie-wijzes, want anders wordt het een puinhoop.
En voor de rest: gelukkig nieuwjaar, Ubunteros!