Eigenlijk had ik niet zoveel met Ubuntu, ik ben denk ik een van de weinigen die niets had met Gnome op zich, ik vond het er nooit 'modern' en 'slick' uitzien, al kon je het wel in die richting veranderen met thema's, icons etc., maar de indruk was mij dan al gelegd.
Natuurlijk is het uiterlijk van een OS niet het belangrijkste, maar dat is per persoon verschillend en uiteindelijk gaat het om mijn persoonlijke ervaring en ik vind het vrij belangrijk om plezier te hebben in de meest simpele dingen, al is het browsen door mijn mappen heen, dus wil graag dat het er modern uitziet.
Ik gebruikte altijd SabayonLinux KDE in het verleden, omdat ik dit completer vond aangeboden dan bijvoorbeeld Kubuntu, al vinden anderen dat juist 'bloated' met rommel die nooit gebruikt wordt. Ik zag Sabayonlinux dan ook altijd als een mooie 'bling bling' LiveDVD, om anderen zaken als Compiz te laten zien, om ze wakker te schudden dat Linux in algemeenheid niet 'saai' is t.ov. Windows 7 bijvoorbeeld. integendeel zelfs.
Echter vind ik KDE niet stabiel in mijn ervaring, soms start ik een browser en dan zie ik ene knipperend icoon rond mijn muispijltje die vervolgens weer verdwijnt zonder dat de browser opstart etc, dus ik had het een beetje gehad met KDE en heb een lange tijd op Windows 7 gewerkt zonder meer naar Linux te kijken.
Toen las ik iets over Ubuntu en wat nieuws, Unity genaamd, zo kwam ik er dus ook achter dat Gnome 2 overging naar Gnome 3 en dit was voor mij de doorslag om weer eens naar Linux te gaan kijken voor mijn Acer 6920G (
http://www.notebookcheck.nl/Testrapport-Acer-Aspire-6920G-Notebook.9050.0.html)
Ik had eerst SabayonLinux (Gnome) gedownload en vervolgens Ubuntu 11.04 om zo Gnome Shell en Unity te vergelijken omdat ik gelezen had dat Gnome Shell namelijk Unity zou 'breken' dus het kon niet lekker naast mekaar, dan maar 2 distributies dacht ik, vandaar.(op Ubuntu 11.10 gaat Unity en Gnome Shell wel prima naast mekaar)
Gnome Shell zag er inderdaad moderner uit en deed me denken aan KDE4... zal dit dan wat voor mij zijn ? Het was wel even wennen want ik maak graag gebruik van die meerdere bureaubladen en ik moest steeds naar linksboven en vervolgens naar rechtsboven om van bureaublad te wisselen. Ook die 'expose' vond ik vervelend want die laat niet alle open vensters zien van alle bureaubladen, maar alleen van het huidige bureaublad, dus als ik op bureaublad 3 bezig ben en wil switchen naar een venster via 'expose', dan moet ik dus weer wisselen van bureaublad en dit kan niet gewoon via 'expose', zeer irritant vind ik dit.
Unity op Ubuntu daarentegen werkte best prettig, ik was nooit een liefhebber van Gnome2 dus ik miste ook de configuratie vrijheid niet zoals het rommelen met die panels, de nieuwe Mac-achtige panel met het menu van de actieve applicatie vind ik zeer aangenaam zodat de bovenbalken binnen vensters van applicaties mooier uitkomen.(dunner)
Wel vond ik de iconen van het Unity panel te kleurrijk en dominant aanwezig maar kwam er al snel achter dat het een feature is, genaamd 'backlight', die ik gelukkig uit kon zetten via CompizConfig, zodat de iconen er weer netjes uitzien. (dit ontbreekt geheel in Unity 2D?).
Maar was het wisselen van bureaubladen hier prettiger geregeld ?
Ik stelde 'scaling'(expose) in via Compiz zoals ik dat altijd heb gedaan in het verleden door gebruik te maken van hotcorners, namelijk rechtsbovenhoek voor wisselen tussen alle open vensters op elk bureaublad, rechtsonder tussen vensters op slechts het actieve bureaublad en linksonder voor Expo, het snel wisselen van bureaublad (want een icoon op dat Unity panel is weer net een actie teveel, niet handig).
Helaas werkte dit wel na instellen maar na een reboot werkte dit niet meer, compiz was dus ietswat gehandicapt geworden helaas.
Een teleurstelling dus en was Gnome Shell en Unity dus beide zat.
Gelukkig kwam daar Ubuntu 11.10, nou vooruit, weer proberen.....
Als eerste CompizConfig weer ingesteld om gebruik te maken van hotcorners voor expose en expo omdat ik snel wil kunnen wisselen tussen vensters(ook die open zijn op alle bureaubladen) en bureaublad in 1 vloeiende beweging (wat ik dus mis in Gnome shell).
Tot mijn verbazing werkte dit nu wel helemaal perfect, ook na een restart.
Vervolgens de zinloze Cube ingesteld na het volgen van een kleine Guide, gewoon omdat ik het leuk vind en alles werkt naar wens.
Ik vind Gnome Shell dus minder lekker werken, puur omdat het wisselen van bureaublad 2 acties vereist ipv 1 (als muisgebruiker ipv toetsenbord) en hotcorners gewoon snel werkt via compiz en ook die 'expose' levert me niet alle open vensters op alle bureaubladen, iets wat ik prettig vind, juist omdat ik gebruik maak van meerdere bureaubladen.
Ik vraag me dan ook af wat Gnome Shell heeft toegevoegd, dat het ontbreken van Compiz rechtvaardigt ?? (en fallback mode voor Gnome Shell betekent concessies doen, iets dat ik niet wil)
Compiz is voor mij dus een toevoeging zinnige zaken en niet alleen de lol van vuur en wiebelende vensters of een kubus.
Zodoende kon ik als ex-Sabayonlinux liefhebber dus goed kijken naar Ubuntu en dat oogt allemaal net even gebruikersvriendelijker als in Sabayon, zoals bijvoorbeeld het softwarecentrum, ook zijn de meegeleverde applicaties beter op mekaar afgestemd vind ik.
Zodoende ben ik dus nu een Ubuntu gebruiker en ben ik Windows 7 'vergeten'. In Sabayonlinux was updaten soms gevaarlijk en kon weleens eindigen in een herinstallatie, ik hoop dat dit met Ubuntu minder gebeurd.
Zo dat was het even in het kort, dag KDE, dag Windows, hallo Gnome (met Unity+compiz) :p
edit: De ergenis dat het Unity panel gedwongen links staat is misschien niet zo fijn voor velen, maar geeft Ubuntu wel een eigen identiteit...
