sudo mount -t ntfs-3g /dev/sdb1 /media/external
Heeft denk ik niet zoveel met dit probleem te maken. Je mount op die manier een lokale harddisk die met NTFS is geformatteerd. Dat is wat anders dan een schijf die in een NAS zit en via het netwerk benaderd wordt. Of het nou FAT, NTFS, Ext3 of wat dan ook is, om te mounten via SMB gebruik je daarvoor altijd smbfs als filesystem. De vertaalslag tussen SMB en het onderliggende apparaat wordt door de SMB-server uitgevoerd.
Vergeet je niet dat je met Samba tegen WINDOWS machines kletst.
Dat snap ik niet. Windows gebruikt al sinds versie 3.11 (1992) Server Message Blocks. Vroeger bovenop NETBEUI en IPX/SPX, maar later ook bovenop TCP/IP. Samba zoals we dat in de Linuxwereld gebruiken is eigenlijk niet meer dan een eigen implementatie van dat protocol.
Omdat SMB in eerste instantie bedoeld was voor pc-netwerken, ook hele kleintjes waarin geen server draait die de zaken netjes regelt, zijn er een aantal zaken geïmplementeerd die nu wat vreemd overkomen. Daar loop je nu in je verhaal tegenaan, maar dankzij deze manier van werken kon je ook met een 386SX processor op 12 MHz een netwerk opbouwen, zonder allerlei zaken als DHCP en DNS, zoals we uit het TCP/IP netwerk kennen.
Als een samba-machine het netwerk opgaat, dan begint hij met zichzelf bekend te maken op het netwerk. Hij doet dit door gewoon een bericht aan het hele lan te sturen dat hij er is en dat hij in een bepaalde werkgroep zit. Dit werkt in TCP/IP met een broadcast. Als de werkgroep al bestaat dan komen de andere systemen uit die werkgroep terug met een melding dat er al meer systemen zijn in die werkgroep. Eén van de systemen in die werkgroep is de zogenaamde MasterBrowser. Dat is meestal het systeem uit die werkgroep dat het eerste op het net kwam, maar dat hoeft niet persé. Er kan ook een preference aangegeven worden. Dit onderhandelen over wie er op het net zit en wie er MasterBrowser wordt, kost tijd.
Je kunt dit voorkomen door een WINS-server te gebruiken, ten minste als je TCP/IP gebruikt, maar dat is tegenwoordig eigenlijk standaard. NetBEUI en IPX/SPX zijn eigenlijk nergens meer in gebruik. Hiervoor kun je een van de serverversies van Windows gebruiken of natuurlijk Linux. Je moet dat dan wel instellen op een aantal plaatsen. Ten eerste moet je in samba instellen dat deze als WINS gebruikt wordt en je moet alle clients vertellen dat er een WINS-server is. Dat kun je in een fatsoenlijke DHCP-server instellen met opties 44 en 46. Daarin kun je WINS-server instellen en de WINS-mode.
Wat er dan gebeurt is dat je SMB-client zich domweg alleen hoeft aan te melden bij de WINS-server en bovendien ook alle andere machines uit de werkgroep gewoon op kan vragen bij die WINS-server. Daarmee is de wachttijd voor je machine zichtbaar wordt in het net ineens een stuk kleiner en bovendien ben je van al dat geruzie af bij de verkiezing van een masterbrowser.
Maar goed, het is nogal een lang verhaal geworden. Als je me dus vraagt waarom je systeem niet direct zichtbaar is in het netwerk, dan is het antwoord dus: by design, oftewel, zo is het nu eenmaal ontworpen.
