@foxofinfinety, Ik doe het niet af als dat het niet zo erg is maar ik zie het niet als met je hoofd boven het maaiveld uit steken. Die kans moet je eerst krijgen maar die kans krijg ik vaak niet eens. Het probleem is vaak dat men onwetend is en niet omdat iemand met autisme iets doet wat anderen niet kunnen.
Dat in je eigen wereld leven was bedoeld op een bepaalde groep maar dat staat er totaal verkeerd.
Ik heb van alles in mijn kop en als ik het niet goed terug lees zoals ik het nu ook niet had gedaan, dan staan er wel eens dingen in die niet kloppen. Nouja wel eens, eigenlijk bijna altijd.
Het gaat in mijn hoofd net wat anders dan bij anderen waardoor het niet altijd goed gaat.
Maar het is lastig uit te leggen omdat ik in mijn hoofd altijd verder vooruit ben dan wat ik zeg of schrijf.
Vaak denk ik dat ik al iets heb geschreven of verteld heb terwijl dit niet zo is.
Zeer lastig in sommige gevallen en vooral als je, je werk moet toelichten aan klanten.
Laat wel wezen dat ik mijn autisme en ik he Asperger, niet als iets prettigs ervaar en dan is het niet dat ik er een probleem mee heb maar wel dat anderen het als een probleem zien en dat heeft al voor heel wat ellende gezorgd.
Ik ben toen ik klein was getest en toen kwam er autisme uit maar aangezien dat er toen nog niet veel over bekend was, werd het niet verder uitgezocht en het is ook niet in mijn medische gegevens te vinden. Ook alle onderzoeken die ik daarvoor heb gehad en ik zelfs voor onderzoek 4 dagen in het ziekenhuis heb gelegen, is niet terug te vinden.
Mijn ouders hebben altijd ontkend wat ik heb en hebben het altijd stil willen houden.
Ook hebben ze nooit geaccepteerd wie ik ben. ik moest mij gedragen zoals zij wilden en ik moest doen wat zij wilden.
Mijn broertje en zusje hebben een totaal andere opvoeding gehad en hebben altijd zelf kunnen kiezen wat ze wilden.
Ik heb nooit mijn eigen opleiding mogen kiezen waardoor ik met tegenzin naar school ging en ik daar niets deed omdat ik het niet wilde.
Dat bevestigde voor hun dat ik blijkbaar niets kon maar als je zonder ook maar een boek open te doen, je Mavo en MBO diploma te halen, dan heb ik het toch niet zo slecht gedaan.
Ik ben hier nog steeds boos over en ik weet dat als ik wel een eigen keus had kunnen maken, ik wel met plezier naar school zou zijn gegaan en ik betere cijfers had gehad.
Maar geld is belangrijker dan met plezier naar je werk gaan blijkbaar.
Ook mocht ik zelf nooit iets doen want dat kon ik niet.
Ook toen ik het contact met mijn ouders had verbroken, wilde mijn ouders nog controle op mij uitoefenen.
Ik ging altijd met tegenzin naar het werk en ondanks dat ik altijd een goed salaris had en ik het werk niet moeilijk vond, vond ik het altijd iets wat ik liever niet deed.
Mensen die te horen krijgen wat ik heb en daarop positief reageerde zijn op 1 hand te tellen en ik heb het tegen veel mensen verteld.
Ik ondervind dagelijks de negatieve dingen van hoe mensen reageren op mijn autisme.
Alleen zie ik het niet dat ik mijn hoofd boven het maaiveld uit steek. Die kans krijg ik niet eens.
Dankzij het UWV zit ik 3 jaar thuis en als het aan het UVW lag dan duurt dat de rest van mijn leven.
Volgens hun ben ik afgeschreven en is het beter dat ik thuis zit en dit alleen door mijn diagnose die ik een paar jaar geleden ook nog eens heb gehad maar daarbij is wel alles genoteerd en is er ook uit gekomen welke soort ik heb.
Dat ik een ver boven gemiddeld IQ heb is niet van belang want ik heb autisme dus volgens heel veel mensen ben je dan dom en kun je niets en zo dus ook volgens het UWV.
Er word over mij gepraat waar ik bij zit en als ze iets van mij willen weten, dan vragen ze het of aan mijn ouders en tegenwoordig mocht een van mijn begeleiders mee gaan, aan hun.
Mijn ouders heb ik nu al bijna een jaar geen contact meer mee vanwege wat er allemaal gebeurd is.
Zo heb ik ook geen contact meer met mijn broertje. Hij stuurde mij een sms met daarin dat hij het contact verbrak omdat hij niet wil dat zijn dochter een geestelijk gestoorde oom zou hebben en nog meer van dat soort dingen.
Mijn zusje laat ook niets van haar horen maar dat contact verliep toch via mijn ouders en die heb ik dus na dat mijn broertje een sms had gestuurd, ge-maild dat het beter was dat het contact maar zou stoppen.
Ik heb een paar hele goede vrienden die weten wat ik heb en het niet als een probleem zien. Zij zijn de weinige die het niet als iets negatiefs zien en mij laten zijn zoals ik ben.
Helaas is dat maar een hele kleine groep en wat ik nog droeviger vind, is het geen dat het blijkbaar hoort om iemand met een geestelijke stoornis of ander handicap anders te behandelen en niet als vol aan te zien. Dat geld namelijk niet alleen voor mensen met autisme maar voor mensen met een handicap.
Beelden zoals de EO die uit zend werken heel mooi mee aan dat beeld dat mensen met autisme dom zijn want die beelden tonen ze graag.
Dat iemand met een hoog IQ alles oplost word niet getoond of in de vorm van iemand die contact gestoord is wat je ook wel eens tegen komt.
Ik heb dingen mee gemaakt dat ouders letterlijk hun ouders lieten testen zodat ze er een labeltje er aan konden hangen.
Iedere keer als ik dat hoor word ik weer boos en kan ik die lui wel iets aan doen.
Blijkbaar moet je aan het beeld wat men heeft van de normale mens voldoen en alles wat daarbuiten valt, valt af.
Ik heb er problemen mee gehad op het werk en bij het solliciteren.
Het is een probleem en bedrijven willen je wel aannemen maar dan willen ze een begeleider en het mag geen geld kosten plus ze denken dat je een speciale werkplek nodig hebt. Het liefste zetten ze je in een apart hok afgesloten van de rest.
Dat ik problemen oplos waar een TU'er uren over doet om het op te lossen en ik in 2 minuten de oplossing geef doet er niet toe. Dat word gezien als geluk's treffer en niet als iets waar ik toevallig goed in ben.
@femke98, Bij mij is het niet dat als ik iets in mijn hoofd heb, dat het op mijn manier moet.
Dat onthouden is wel iets wat mij bekend voor komt.
Ik onthoud de gekste dingen en ik kan bepaalde dingen heel makkelijk onthouden tot op de kleinste details.
Alleen ik kan ook dingen verwijderen waardoor het dus echt weg is en dat kunnen gebeurtenissen zijn die op iedereen een grote impact kunnen hebben.
Soms gaan die dingen uit mijn geheugen zonder dat ik het wil maar doordat ik na een gebeurtenis ziek word of ik heb ineens een vraagstuk waar ik antwoord op wil hebben, dan verdwijnt het andere en kan ik mij niet concentreren op andere dingen.
De enige manier om dat uit mij hoofd te krijgen is door er een antwoord op te vinden.
Ik kan je zeggen dat het soms niet echt fijn is omdat het soms vraagstukken zijn waar nog niet alle antwoorden voor gevonden zijn en een antwoord van dat weten we niet is niet goed en een antwoord omdat het zo is ook niet.
Leren gaat bij mij heel makkelijk op bepaalde vlakken zoals Wiskunde bijvoorbeeld.
Taal daarin tegen is een ramp voor mij.
Maar ik moet er wel zin in hebben want anders doe ik niets en leer ik het ook niet echt goed.
Communiceerde leren ze vaak door te kijken hoe anderen reageren. Daardoor komt het dat het lastiger word om bij ouderen te vinden wat voor soort autisme ze hebben.
Tijdens mijn onderzoek gaf ik iedere keer 2 antwoorden. 1 hoe ik het zie en 1 zoals anderen het zien.
Ik kan tijdens de test heel makkelijk faken dat ik het niet heb. Maar aangezien ik wou weten wat ik heb, heb ik volledig mee gewerkt.
Ik had gehoopt dat zoals ik op tv zag dat het mij zou helpen maar nu zie ik het anders en zie ik de diagnose meer als last dan als oplossing.
Bij kinderen waar ik zie dat ze begeleiding krijgen en waar de ouders het wel goed doen, heb ik toch medelijden. Binnen de familie en de omgeving waar ze in zitten als ze jong zijn kan het goed geregeld zijn maar als ze straks uit huis gaan en ze komen in aanraking met de rest van de wereld, dan kunnen ze beter hun mond houden en niet zeggen wat ze hebben.
Je hebt tig soorten autisme, wel 100den soorten. Mijn neefje maakt wel contact met mensen maar doordat hij zo denkt, maakt dat voor anderen heel moeilijk om daar mee om te gaan. Maar er zijn ook autistische mensen (volwassen en kinderen) waarvan je het helemaal niet merkt en waarmee je normaal mee kan communiceren. Dat heb ik vaak mogen ervaren (recente nog ) en soms weet je dan niet eens dat ze autistisch zijn.
Er zijn heel veel verschillende omdat er een hele berg symptomen zijn die die bepalen of je autisme hebt en wat je hebt.
Ik weet niet of het al aangepast is maar nu val je in bakjes en zeggen ze wat je hebt. Dit houd in dat sommigen in 2 bakjes passen.
Je hebt 2 hoofdgroepen met het klassieke autisme en het gedeelte met degene die asperger hebben.
Het klassieke autisme is dan ook weer op te delen.
Ze willen alles bij elkaar vegen en dan een soort score balk gaan gebruiken in plaats de bakjes.
Dan kijken ze naar de symptomen en tellen ze die op. Ik weet alleen niet of ze daar al mee begonnen zijn.
Ik merk of iemand het heeft en dan niet zo op het forum maar als ik iemand voor mij heb en er mee praat dan herken ik of ze het hebben en dat geld voor meer mensen met autisme. ik herken ze aan hele kleine dingen maar dat komt ook omdat ik constant oplet hoe mensen reageren en als dus iets afwijkt dan valt dat bij mij gelijk op.
Zo kon ik iedereen aanwijzen die het hadden en weet ik binnen mijn familie wie het heeft zonder dat de familie het weet. Heel mijn familie denkt dat ik de enige ben en ze weten het op mijn ouders na pas na de laatste diagnose.
Ik moet wel zeggen dat het als mensen ouder worden het lastiger te zien is dan als je bij kinderen kijkt.
Maar goed het ging mij eigenlijk om het geen dat het weer maar 1 ding laat zien wat maar voor een gedeelte van de mensen met autisme geld en niet dat ik mijn zooi hier neer zou zetten maarja als dat in mijn hoofd zit dan moet het er uit.
@Pjotr, dat 11.04 op het scherm stond viel mij ook gelijk op.
Stond er wel van te kijken en ik had liever daar wat meer over gehoord.