Je kan het naast de variant “gewone installatie” nog op 2 andere manieren aanpakken.
1 optie is de installatie in een
VirtualBox. Daarmee kan je vergelijken hoe je gewone (host)desktop eruit ziet en in een VB-venster dingen proberen met de andere besturingssystemen. Een nadeeltje is de dat je ook met een virtuele grafisch kaart zit waardoor een 1:1 vergelijking met een geïnstalleerd systeem of een live-ISO/CD m.i. niet mogelijk is.
De grootte van deze optie is dan 5-10GB per installatie in een vbox-bestand. Dat verschilt niet met een gewone installatie en als de voorkeur voor een flexibele virtuele HD wordt aangevinkt, kan de grootte meevallen als je daarin minder extra dingen gaat installeren.
De 2e optie is voor gevallen waar je een soort quick-scan wilt doen. Je kan met Grub2 ook een ISO-bestand booten. Het voordeel hiervan is dat je ook de “echte” hardware gebruikt met het live-ISO-bestand. De nadelen zijn: je kan niet tegelijkertijd bekijken hoe e.e.a. op je productiesysteem eruit ziet, daarvoor moet je rebooten; je kan met een live-ISO ook maar beperkt installaties testen omdat daarin meestal niets bewaard blijft (er zijn ook
systemen waar dat wel kan).
De grootte is dan 700MB of meer per ISO. Dat is aanzienlijk kleiner en sneller dan de 1e optie, want je hoeft niets te installeren.
Tip: Als je voor de gewone installatie kiest, zou ik met de andere systemen Grub niet naar de MBR laten schrijven maar naar de bootrecord van de betreffende partities. Vervolgens kan je met chainloading vanuit de Grub-versie van je productiesysteem doorstarten naar je 2e/3e/4e systeem. Daarmee kan je voorkomen dat beide systemen telkens naar de MBR schrijven als er een nieuwe kernel wordt geïnstalleerd. De waslijst aan mogelijke kernels die je dan krijgt, wordt nogal onoverzichtelijk. Bovendien staat telkens een ander systeem/kernel bovenaan, soms Ubuntu soms fedora/mint/opensuse/backtrack.
