Misschien maakt dat het mogelijk om te doen wat ik gewend ben in Ubuntu Gnome 17.04.
Voor mij (als thuisgebruiker) is het vanzelfsprekend dat Synaptic pakketbeheer te installeren en zichtbaar is, zo ook de extension Applications Menu.
De Xorg modus is tijdelijk en zal eens verdwijnen, dus niet interessant.
Inderdaad, daar meldt je iets wat onder wayland niet draait: grafische programma's die als root moeten draaien, zoals synaptic of gparted. Zelf heb ik ook iets: ik gebruik commando lijn tooltjes, xdotool en xsel, voor het opzetten van een automatisch textexpansiesysteem (zoals: je typt "vg" en een sneltoets, en automatisch komt er "Vriendelijke groet".
Ubuntu 17.10 (en later 18.04 LTS) is standaard voor professioneel gebruik. Als thuisgebruiker moet ik blijkbaar extra inspanningen doen om flexibeler te zijn.
Een beetje teleurgesteld ben ik wel: het voelt alsof thuisgebruikers maar bijzaak zijn.
Dat is zo niet. Ook de thuisgebruikster Oma zal blij zijn dat ze haar systeem niet (moeilijk) kan beschadigen. Die gebruikers die wel meer van wanten weten, vinden heus wel de weg naar het verdere configureren met extensies. In vele distributies moet je er zelf al weten Tweak bij te halen. Bij Ubuntu gaat het nog één stapje verder: je moet ook nog eens de mogelijkheid installeren om extensies in te pluggen.
Dit is voor mij de eerste Ubuntu versie die standaard zo veel beperkingen in zich heeft.
Wellicht moet ik dat anders zien: in dat geval word ik graag bijgepraat. 
Ook Unity was zo al opgevat: dat is wat Canonical ervan wil maken. De hoofdreden is al voldoende aangepraat: een foolproof en voorspelbare werkomgeving aanbieden, die in professionele middens (maar ook voor een argeloze thuisgebruiker die enkel zijn computer nodig heeft om er wat mee te doen, en niet om van alles aan te passen) veel minder kans geeft op calls naar de helpdesk.
