De enorme geheugenmijt
Een algemene klacht die nieuwe Linux-gebruikers hebben, is dat Linux veel meer van hun computer gebruikt dan andere besturingssystemen. Nieuwkomers hebben de neiging om te vragen waarom Linux meer RAM nodig heeft dan hun vorige besturingssysteem en waarom het geheugengebruik zo snel ballonneert nadat ze zich aanmelden bij hun desktop-sessie. Linux heeft een reputatie om te werken op oudere computers en dit leidt dat mensen zich afvragen hoe dat waar kan zijn wanneer een enorme hoeveelheid van hun RAM wordt gebruikt.
Wat nieuwe Linux-gebruikers ervaren is meestal geen verschil in hoe het RAM-geheugen van de computer wordt gebruikt, maar hoe dat gebruik wordt gerapporteerd aan hen. De meeste moderne besturingssystemen gebruiken geheugen op soortgelijke manieren, maar Windows, Linux en de BSDs zullen rapporteren over hoe het geheugen nogal anders gebruikt wordt.
Wanneer we een document openen of een applicatie starten die gegevens van de computer van de computer naar het geheugen worden geladen. Terwijl de applicatie of het bestand geopend is, wordt de gegevens geacht actief te zijn. Wanneer we het document of de applicatie sluiten, zal het besturingssysteem meestal de gegevens in het geheugen houden voor later snelle toegang. Het lezen van informatie die in RAM is opgeslagen, is veel sneller dan het opnieuw laden van dezelfde informatie op de harde schijf, waardoor de computer sneller wordt als er informatie in het geheugen wordt opgeslagen. Informatie die nog in RAM is, maar niet actief wordt gebruikt, wordt beschouwd als cache of inactieve data.
Cached data wordt meestal in RAM opgeslagen totdat het besturingssysteem die ruimte nodig heeft voor iets anders, zoals een nieuwe afbeelding of document dat we proberen te openen. Op dat moment worden de gecacheerde gegevens overgeschreven door het nieuwe bestand dat we toegang hebben. Deze nieuwe gegevens blijven ook vast in RAM totdat de ruimte nog nodig is door nog een ander programma of document.
Moderne besturingssystemen bekijken elk ongebruikte RAM als een verspilde bron. Ideaal gezien, zoveel informatie moet zo snel mogelijk in RAM worden gekopieerd voor snelle toegang. De cache-gegevens verhinderen ons niet om nieuwe informatie in het geheugen te laden, aangezien de cache-informatie eenvoudig wordt vervangen.
Terwijl de meeste besturingssystemen op deze manier werken, rapporteren verschillende besturingssystemen hun geheugengebruik anders. Bijvoorbeeld, Linux zal meestal rapporteren hoeveel RAM in totaal wordt gebruikt, waarbij zowel het actief gebruikte geheugen als de cache wordt gecombineerd. Wanneer we een procesmonitor als top uitvoeren, zien we meestal de gecombineerde actieve en cache geheugen statistieken. Dit zorgt ervoor dat Linux's geheugengebruik ongewoon hoog is. Sommige tools, zoals het gratis commando, tonen zowel gecombineerd geheugengebruik als actieve en cache data in aparte statistieken.
De BSD's beschikken over hulpprogramma's die het geheugenverbruik doorgaans verder onderbreken. Bij het uitvoeren van het bovenste commando op FreeBSD, zien wij bijvoorbeeld actief geheugen, inactief geheugen, cache geheugen, "bedraad" geheugen, dat meestal data is gereserveerd door de kernel en stuurprogramma's, en gratis geheugen dat voor niets gebruikt wordt.
Geheugenbewakingsinstrumenten op andere besturingssystemen kunnen de dingen een beetje vereenvoudigen door te concentreren op de hoeveelheid geheugen die actief in gebruik is, wat relatief klein is. Dit is zinvol aangezien actief gebruikt geheugen is meestal de statistiek die we het meest belangrijk vinden. Maar in focus op actief geheugen, geheugen dat wordt gebruikt en niet kan worden overschreven, glanzen we over de overige gegevens die in RAM worden gehouden voor toekomstig gebruik. Linux verbergt geen cache data in zijn statistieken, waardoor het besturingssysteem meer geheugen honger lijkt dan het echt is.
Kortom, we moeten ons meer richten op actief geheugen en onthouden om cache data te negeren omdat de cache niet actief wordt gebruikt en eventueel overschreven worden. Het hebben van veel cache data in RAM is een goede zaak, omdat het de mogelijkheid geeft om bestanden en applicaties sneller te laden.
Google Translate voor bedrijven:Translator ToolkitWebsite Translator
Heb even van VuurVosje zijn Engelstalige tip in
https://translate.google.com/?hl=nl geflikkert en voila gaat prime zo !.
En hier nog één met een beetje moeite gaat alles !.
Geheugengebruik
Een van onze lezers heeft gevraagd naar programma's die het geheugengebruik, wat te gebruiken en wat de verschillende typen geheugen (gedeeld, virtueel, swapped, cached) betekenen. Verder, welke velden zijn belangrijk om te kijken bij het vergelijken van verschillende systemen?
Eerst laten we praten over programma's die moeten worden gebruikt bij het monitoren van het geheugengebruik. Als ik twijfel, val ik meestal terug naar de basis en gebruik je 'top'. Het loopt overal en toont u het grootste deel van de informatie die u nodig heeft, zowel wat betreft het geheugengebruik als het gebruik van de CPU. Als u zich alleen maar bezighoudt met hoeveel geheugen wordt gebruikt door het systeem en niet geïnteresseerd in CPU-gebruik, dan is "gratis" ook een goed commando om te draaien, omdat het u gebruiksinformatie voor gedeeld geheugen, cache en swap zal tonen. Als u naar GUI-toepassingen kijkt, hou ik van KDE's Systeemmonitor. De standaard layout lijkt veel op top's, maar het is gemakkelijk om Systeemmonitor te configureren met verschillende weergaven en met verschillende filters. Mijn favoriete kenmerk van Systeemmonitor is de methode om het CPU-, geheugen- en netwerkgebruik in een grafiek weer te geven, zodat u snel kunt zien of uw gebruik van het bron steekt of vasthoudt. Voor niet-KDE-mensen is er een GNOME-applicatie, die ook de naam Systeemmonitor draagt, en op dezelfde manier dezelfde informatie weergeeft.
Natuurlijk hebben toegang tot al deze informatie niet erg handig zonder te weten wat de gegevens betekenen, dus laten we met gedeeld geheugen beginnen. Zoals de naam impliceert, is gedeeld geheugen een deel van het geheugen van uw computer, die via meerdere processen (of gedeeld) kan worden geopend. Soms gebruiken programma's een gemeenschappelijk pool geheugen als een snelle manier om te communiceren of te werken aan een gemeenschappelijke taak. Gedeeld geheugen kan ook verwijzen naar items in het geheugen dat gebruikelijk zijn voor meerdere processen. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat u een tekstverwerker open hebt. Die tekstverwerker vereist dat bepaalde bibliotheken in het geheugen van het systeem worden geladen. Wanneer u een ander programma opent dat ook van dezelfde bibliotheek gebruik maakt, is er echt geen reden om twee kopieën van dezelfde bibliotheek in het geheugen te hebben. In dat geval kan het besturingssysteem slechts één exemplaar in het geheugen houden en beide programma's toegang krijgen. Kortom, wanneer u gedeeld geheugen ziet, betekent dit dat meerdere processen gebruik maken van dezelfde sectie geheugen.
Virtueel geheugen is op zich een groot onderwerp en het kan een beetje verwarrend worden. In het kader van wat u ziet bij het gebruik van de bovenste opdracht, betekent de hoeveelheid virtueel geheugen dat een proces gebruikt, echt de totale hoeveelheid geheugen die de taak vergt. Het bevat de grootte van het uitvoerbare programma van de programma's, de bibliotheken die worden gebruikt en alle gegevens die de taak opslaat in het geheugen.
Wisselend geheugen is misschien een beetje makkelijker te begrijpen. Moderne besturingssystemen hebben vaak toegang tot meer geheugen dan zij fysiek hebben. Als Linux uit fysiek RAM loopt, moet het ergens anders opgeslagen worden. Dat ergens anders is typisch een swap partitie. Dit is in principe een kast waarin gegevens tijdelijk kunnen worden geplaatst totdat het nodig is. Ruilruimte is handig, omdat het betekent dat we 2 GB geheugen effectief kunnen gebruiken, zelfs als de computer voor ons slechts 1 GB RAM heeft. Die extra GB is opgeslagen op de vaste schijf als swapped memory. De onderkant van het gebruik van de swapruimte is dat toegang tot de vaste schijf is trager dan toegang tot RAM en dus zwaar gebruik van de wisselruimte kan de computer minder responsief maken ...
... Wat brengt ons naar het cachegeheugen. Aangezien het ons vertraagt wanneer we toegang hebben tot de harde schijf van de computer, is het handig om zoveel mogelijk gegevens in RAM te houden. Cache verwijst naar data in het geheugen dat momenteel niet actief wordt gebruikt, maar wordt in plaats daarvan gehouden voor snelle toegang. U kunt cache op het werk zien als u een groot programma opent, zoals OpenOffice, en let op hoe lang het duurt om te laden. Open dan OpenOffice en open het opnieuw onmiddellijk. De tweede keer dat OpenOffice laadt, zou het sneller moeten komen omdat het OS het programma in onze cache heeft verlaten. Sommige distributies (zoals SliTaz) maken gebruik van cache door het gehele besturingssysteem in het geheugen op te laden tijdens het opstarten, waardoor de applicaties bijna onmiddellijk worden geladen.
Bij het vergelijken van verschillende systemen kijk ik in het algemeen naar de hoeveelheid geheugen die het systeem gebruikt, minus cache. Aangezien de cache niet actief wordt gebruikt, beïnvloedt het niet echt wat we later in het geheugen kunnen laden. Een makkelijke manier om deze informatie te krijgen is om "gratis" te draaien en naar de tweede regel te kijken. Het nummer onder de 'gebruikte' kolom van de tweede regel geeft u aan hoe veel RAM wordt gebruikt (in kilobytes), waarbij de cache wordt genegeerd.
